Η συνάδερφος Ελένη μου ζήτησε να της πλέξω ένα ζευγάρι τερλίκια για να τα κάνει δώρο σε μια φίλη της. Σε κάθε μου πλεκτό βάζω κάτι από τον εαυτό μου. Ήθελα λοιπόν να φτιάξω κάτι ξεχωριστό. Γυναικείο, αλλά καθόλου ρομαντικό, να είναι χαρούμενο και με προσωπικότητα. Εκείνη πρότεινε να ράψω πάνω ένα Κ, εγώ αντιπρότεινα να βάλω ένα σεμνό λουλουδάκι. Είχα ένα πολύ ωραίο νήμα από πέρσι, με το οποίο είχα πλέξει τα δικά μου τερλίκια κι είπα να το εκμεταλλευτώ, όσο είχε μείνει. Έπλεξα λοιπόν δυο πολύ όμορφους πάτους και τους έδειξα στην Ελένη, η οποία ενθουσιάστηκε. Αποφάσισα να τους συνδυάσω με ένα εξίσου ωραίο μοχέρ νήμα, που ταίριαζε απόλυτα χρωματικά κι έκανε καλή αντίθεση. Το λουλουδάκι το φανταζόμουν σε κάποιο από τα χρώματα των πάτων.
Δυστυχώς, η διαφορετικότητα του νήματος, όσον αφορά στο πάχος κυρίως, κατέστησε αδύνατα τα σχέδιά μου. Τα τερλίκια "τραβούσαν" κι έδειχναν σαν βαρκούλες. Αλλαγή πλεύσης λοιπόν. Πάω αγοράζω νέο νήμα, πιο χοντρό αυτή τη φορά. Ξηλώνω και ξεκινάω απ΄την αρχή. Αλλά για άλλη μια φορά, το αποτέλεσμα με απογοήτευσε. Αυτή τη φορά το νήμα ήταν αρκετά χοντρό και το τερλίκι έβγαινε άκαμπτο σαν το ξυλοπάπουτσο της μικρής Ολλανδέζας. Ξανά ξήλωμα λοιπόν...
Μετά από 3 μέρες ράβε-ξήλωνε, κατέληξα σε ένα τελείως διαφορετικό σχέδιο. Καθόλου σαν αυτό που είχα στο μυαλό μου στην αρχή, αλλά νομίζω πως κι αυτό το ζευγάρι έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου